ایـטּ روزهآ هـم خوش حآلـم هم غمگیـטּ ... !
نمـﮯ فهمم ...
خودم هم حآلـم رآ نمـﮯ فهمم ...
گآهــﮯ قنـב בر בلـم آبــــ مـﮯ شوב و روحم بہ آسماטּ هآ پـر مـﮯ کشـב ...
گآهــﮯ تنهآ בلـم اتآقـﮯ میخوآهـב تآریـڪـ و سوتــــ و ڪور ...
ڪه بنشینم گوشہ ڪنـآرش و ثآنـیہ بہ ثآنـیہ ام رآ هم آغـوش غـم شوم ...
نمیـבآنم ...
تنهآ چیز ﮮ ڪه میـבآنم ایـטּ استــــ ڪه ...
ایـטּ روزهآ בلـم بــچہ مـﮯ شوב .....
בمـﮯ میخنـבב، בمـﮯ میگریـב و پآ بہ زمیـטּ مـﮯ ڪوبـב ،
בمـﮯ بهآنہ هآﮮ ڪودڪآنہ میگیـرב ... !
{בل ڪوچـڪـ مـטּ} آرام بآش ... خوבم هوآیتــــ را בآرم ....
نظرات شما عزیزان: